Roadtrip down South

Nu ik hier zit merk je pas dat we in Nederland best veel vrije dagen hebben, Koningsdag, Pasen, Bevrijdingsdag, Hemelvaartsdag. En nee, hier kennen ze geen tweede paasdag, alleen paaszondag. Gelukkig was het afgelopen weekend Memorial weekend en hadden we de maandag vrij. En het zou zonde zijn om daar niet volledig gebruik van te maken, dus onder het genot van sushi hebben Leonore en ik globaal een plan gemaakt. We zouden een auto huren en richting het zuiden gaan, een hotel voor de eerste nacht boeken en voor de rest kijken waar we zin in hadden. Aline wilde graag mee en dus waren we zaterdagmorgen al vroeg op pad met onze backpacks en mijn roze trolley.

Eerst de auto ophalen bij Super Cheap Car Rental, ja ja dat klinkt al betrouwbaar. Het ligt een uur buiten de stad en het was even zoeken, maar we werden goed ontvangen en al snel konden we in onze Toyota wegscheuren. Stiekem nog even naar de parkeerplaats om te oefenen, hier rijdt iedereen natuurlijk automaat en het is juist makkelijker maar toch onwennig. Gelukkig waren we zo gewend! Eerste bestemming was Santa Cruz, we zouden de Highway One nemen, in de reisgidsen betiteld als één van de mooiste wegen ter wereld. Hij gaat helemaal langs de kust tot aan Los Angeles. Helaas werd ons enthousiasme een beetje ingedamd, het eerste stuk was er flinke mist. Maar al gauw klaarde het op en maakte we een eerste fotostop, er zouden nog velen volgen. Binnen anderhalf uur waren we in Santa Cruz, een populaire bestemming om een dagje aan het strand door te brengen. Met de Boardwalk als grootste attractie; een boulevard met heuse achtbanen, attracties, een gamehall en vooral heel veel eten. In San Francisco zijn de fat Americans nog beperkt, maar hier konden we ze aanschouwen in alle vormen en maten. De 'hotdogs on a stick', corndogs, churro's, soda's, doughnuts and burgers gingen er in rap tempo door heen. Nu hebben Leonore en ik ook een guilty pleasure, de corndog: so bad but so good! De rest van de middag hebben we op het strand door gebracht, genieten!

Toen we terugkwamen op de parkeerplaats stond ons een minder aangename verrassing te wachten: dead battery! Vergeten de lichten uit te zetten, want tja dat gaat thuis gewoon automatisch! Het zou ook geen echte roadtrip zijn als alles soepel zou verlopen. Het zou erg lang duren en veel geld kosten om de wegenwacht te bellen, dus er zat niks anders op om ter plekke om hulp te vragen. Gelukkig had de tweede meneer die we aanspraken net die dag 'jumpercables' in zijn auto gestopt en was hij bereid ons autootje tot leven te brengen. Wij waren zeer dankbaar en konden onze tocht vervolgen naar Watsonville, of all places! Daar hadden we een motel geboekt die nog redelijk betaalbaar was. Na een overheerlijk Mexicaans diner snel ons bed ingerold.

De volgende morgen waren we na een overheerlijk ontbijt (mierzoete, naar karton smakende donuts) en wat inkopen bij de outlet supermarkt klaar om onze tocht voort te zetten. Al snel kwamen we bij de 17 miles drive, een weg tussen Monterey en Carmel in, aangelegd door de rijke inwoners. Volgens de reisgids duurt de rit tussen de 1 en 3 uur en wij hebben er ruim 3 uur over gedaan. Elke stop is een foto waard, zo prachtig. Van rotstranden tot aan golfbanen. Vooral de lone cypress, de oudste boom van California was een waar hoogtepunt. Na deze drive werd de Highway kronkeliger en de omgeving ruiger. Op dit stukje zijn er talloze natuurparken en had je na iedere bocht opnieuw een prachtig uitzicht op de oceaan, zo ver je kon kijken reikte het water. Echt een prachtige rit! Maarr.. de hele route geen internet. En laat onze navigatie nou helaas niet zonder kunnen. We moesten een beroep doen op de 'ouderwetse' (gebrekkige) kaarten en gokken waar we ongeveer waren. Het was al laat in de middag en om zeker te weten dat we een stadje zouden naderen met hotels hebben we even de weg gevraagd, gelukkig zou dat binnen anderhalf uur het geval zijn.

In een klein plaatsje Cajucos stopten we even om te checken of er in San Luis Obispo hotels beschikbaar waren (internet was weer aanwezig!). Even de benen strekken op het strand en daar stuitten we op een paar schommels. Dat was één van de mooiste momenten van de reis, al schommelend genieten van de zonsondergang. En toen spotten we ook nog een zeeleeuw! In San Luis Obispo genoten van garnalen en tiramisu bij een goede Italiaan en toen uitgeput heel saai weer ons bedje in.

We waren nu best al een end down South en wat zou er leuker zijn om toch nog even door te tuffen naar Santa Barbara? Een grote toeristische trekpleister en geliefd onder celebrity's, Oprah heeft er een huis. Het was prachtig weer en we hebben genoten van een ijsje op de pier en een wandeling langs het strand. Het is een mooi stadje met veel witte huizen en een haast mediterraanse sfeer. Echt vakantie! Na een late lunch was het toch echt tijd om terug te keren naar SF, en dat zou nog best een pittig ritje worden. Het begon al goed met een parkeerboete (je mocht echt maar 2 uur parkeren). Hoe dan ook, zonder al te veel file onderweg zouden we in 5 uur in Millbrae zijn om dan nog een uur met OV naar San Francisco te reizen. Uiteraard waren we niet als enige een weekendje erop uit en konden we mooi aansluiten. Rond 1 uur lag ik dan toch eindelijk in mijn bedje. Heerlijk uitpuffen na een geweldig leuk weekendje vol nieuwe indrukken en gezelligheid met de meiden. En nu we de eerste trip erop hebben zitten kriebelt het al weer..