Aan de slag!
Blijf op de hoogte en volg Marij
02 Oktober 2012 | Suriname, Paramaribo
Lieve allemaal,
We zijn begonnen hoor! Elke morgen om 7 uur de wekker en gaaaan. Eerst even mijn laatste reisverslag aanvullen, want die was niet compleet. Vrijdag zijn we dus met de gehele groep nog gaan eten (behalve margrietje, die was niet zo lekker helaas). De Zus&Zo is hier een begrip en echt een superleuk tentje waar je heerlijk kan eten (meer Westers). Daarna ging de helft van de groep nog even bij de Zsa Zsa Zu kijken, een club. Ze deden even moeilijk over de teenslippers van Carmen maar toen mochten we toch naar binnen. Genoten van twee livebandjes die van alles zongen, swingende top40 nummers en klassiekers. Super!
Zaterdagmorgen even uit bed om de groep die naar het binnenland gaat uit te zwaaien. Even een traantje weg gepinkt toen ze bepakt en bezakt richting het vliegveld gingen. De taxi zakte haast door zijn voegen! Na wat bijslapen hebben we onze bikini's ingepakt om richting White Beach te gaan! In onze huurauto, jawel, na steeds de taxi te pakken hebben we maar een eigen auto gehuurd (lekker decadent haha!). Gelukkig kan Floris erg goed (links!!) rijden, al zijn de drempels hier meer hobbels waar je voor moet stoppen om er dwars over heen te komen zonder dat de bumper er tegen aankomt en zaten er diepe kuilen in de weg. Maar we zijn veilig aangekomen en hebben lekker gezwommen! En die avond zou er ook een groot feest zijn op het strand daar, dus daar moesten we ook even heen natuurlijk. Dit keer geen salsa maar dance en house zoals wij het gewend zijn. Het was vrij rustig, maar zeker een geslaagd feestje!
Zondag zijn Stella en ik met de bus de stad in gegaan. Helaas is er overdag weinig open op zondag, maar hebben we wel even de Waterkant verkend. Toen op een terrasje lekker wat gedronken totdat de eerste tropische regenbui losbarstte. Verkast naar binnen en daarna werd het droog. We besloten te gaan zwemmen en de boys haalde ons op om naar Residence Inn te gaan. Waar het wederom weer ging regenen... maar dat maakte voor ons niet uit. We zijn gewoon het zwembad in gesprongen en het was heerlijk! Daarna bk'tje gehaald (burger king) en toen maar op tijd naar bed want maandag was het D-day..
De eerste stagedag! Om half 8 werden we verwacht bij het stagebureau waar de mensen ons naar de afdelingen hielp (tenminste.. de meeste van ons). Ik werd naar de poli van interne geneeskunde gebracht waar de overdracht zou beginnen. Ik maakte kennis met de specialist, een arts in opleiding en een co-assistent. De laatste 2 waren Nederlands en ook tijdelijk hier. De overdracht was van het hele weekend, dus veel patienten en ook al meteen bijzondere gevallen. Dus dat beloofde wat! Ik zou meelopen met de arts in opleiding (Margriet) en de co-assistent (Rob). In Suriname liggen de mannen en vrouwen apart, dus er is een vrouwen interne en een mannen interne op de 1e etage. En op de 3e etage liggen ook nog mensen, dit is de 'klasse afdeling'. Oftewel, ze betalen meer, hebben luxere kamers en worden alleen door de specialisten behandeld (dus daar kom ik niet). Bij de interne hoort ook nog de IC. Een apart kamertje met 4 bedden en 1 op 1 zorg. Maar totaal anders dan in Nederland, iedereen loopt maar in en uit en als er een rontgen foto wordt gemaakt hoor je: 'Alle vruchtbare mensen de kamer uit'! Dan moet iedereen, ongeacht waar je mee bezig bent, de gang op omdat ze gaan 'schieten' en die straling is dus schadelijk.
We begonnen met de papieren visite. Dat betekent dat de arts met de verpleging de patienten doorneemt. Wat er in de nacht is gebeurd en hoe het staat met de behandeling/uitslagen van echo's/lab. Daarna loopt de arts een rondje over de zaal en bespreekt de resultaten en verloop van de behandeling met de patienten. Op de afdeling is het bloedje heet. Anders dan in het Erasmus staan alle ramen wagenwijd open en heb je bij alle zalen zelfs een balkon. Niks geen tv per bed, maar een grote boven de deur. Tis allemaal wat armoedig. Het ziekenhuis zelf is trouwens ook half open dus als je even naar de kantine of de poli wilt loop je in de open lucht.
Tijdens de visite bespreking op de mannenkant werd mijn arts weggeroepen naar de IC. Er zou een patient worden opgenomen, wat erg bijzonder blijkt te zijn want zo vaak ligt er niet iemand op de ic. Dus wij erheen, man lag er slecht bij, moest geintubeerd worden en heel circus erom heen. Ik vervolgens samen met de co-assistent bedenken wat de man kon hebben, er was vrij weinig informatie. Toen kwam er nog een vrouw de IC op. Maar ondertussen moest nog de hele visite op de mannenkant gedaan worden. Maar daar tussendoor kwamen er nog even wat familiegesprekken. Toen de visite, tussendoor moet de arts allerlei receptjes tekenen en van alles beantwoorden/aanvragen/regelen. Oftewel: CHAOS! En dat terwijl ze eigenlijk daar is om supervisie te geven, maar bij gebrek aan meerdere co's en zaalartsen runt ze samen met die ene co op zijn max 50 bedden! En dan nog de IC erbij. En dan te bedenken hoeveel personeel er wel niet rondloopt op de interne in Erasmus...
Voordat ik mijn eerste broodje kon eten was het 3 uur! En dat terwijl we eigenlijk maar tot 3 uur meelopen.. maar ik ging er nog even tegen aan. Even de visite afmaken, toen weer terug naar de IC en toen ging de ene patient naar OK. 'Marij heb je zin om mee te kijken?' Natuurlijk! Inmiddels half 5 op de klok en zonder plan werd meneer opengesneden, om eens te kijken wat er nou in die buik zat en waarom meneer zo slecht lag (zonder MRI/CT of wat dan ook). Om 7 uur werd de operatie afgeblazen en na 12 uurtjes ziekenhuis was ik eindelijk thuis!
Wat een indrukken! Wat een chaos! Niks elektronisch patientendossier, alles wordt in insteekmapjes geschreven op 10 verschillende blaadjes. En het komt nogal eens voor dat essentiele informatie over het hoofd gezien wordt. Als je smorgens lab prikt krijg je de uitslagen pas laat in de middag en al is er een echo gemaakt eindelijk, moet je nog 5 dagen op de uitslag wachten. Mensen liggen dus eigenlijk vrij lang 'voor niks' in het ziekenhuis. En wat werkt mijn arts hard! Ze was er tot half 10 'savonds om daarna nog paar keer wakker gebeld te worden en vanmorgen weer stipt half 8 aanwezig te zijn. Heel anders dan de Surinaamse artsen die echt een 7 tot 3 mentaliteit aan houden..
Vandaag was de dag iets minder spannend! Gisteren bleek dus echt een uitzondering te zijn. Maar nog steeds genoeg te zien en te beleven en mijn begeleider is echt super aardig. Helaas is de begeleiding niet op alle afdelingen even goed.. dus de anderen balen wel een beetje. Maar vandaag heeft iedereen het wel naar zijn zin gehad. Zo pasta maken en dan ook weer op tijd naar bed.. morgen weer zo'n dag! (we kijken nu alweer uit naar het weekend ;) )
Tot snel!
We zijn begonnen hoor! Elke morgen om 7 uur de wekker en gaaaan. Eerst even mijn laatste reisverslag aanvullen, want die was niet compleet. Vrijdag zijn we dus met de gehele groep nog gaan eten (behalve margrietje, die was niet zo lekker helaas). De Zus&Zo is hier een begrip en echt een superleuk tentje waar je heerlijk kan eten (meer Westers). Daarna ging de helft van de groep nog even bij de Zsa Zsa Zu kijken, een club. Ze deden even moeilijk over de teenslippers van Carmen maar toen mochten we toch naar binnen. Genoten van twee livebandjes die van alles zongen, swingende top40 nummers en klassiekers. Super!
Zaterdagmorgen even uit bed om de groep die naar het binnenland gaat uit te zwaaien. Even een traantje weg gepinkt toen ze bepakt en bezakt richting het vliegveld gingen. De taxi zakte haast door zijn voegen! Na wat bijslapen hebben we onze bikini's ingepakt om richting White Beach te gaan! In onze huurauto, jawel, na steeds de taxi te pakken hebben we maar een eigen auto gehuurd (lekker decadent haha!). Gelukkig kan Floris erg goed (links!!) rijden, al zijn de drempels hier meer hobbels waar je voor moet stoppen om er dwars over heen te komen zonder dat de bumper er tegen aankomt en zaten er diepe kuilen in de weg. Maar we zijn veilig aangekomen en hebben lekker gezwommen! En die avond zou er ook een groot feest zijn op het strand daar, dus daar moesten we ook even heen natuurlijk. Dit keer geen salsa maar dance en house zoals wij het gewend zijn. Het was vrij rustig, maar zeker een geslaagd feestje!
Zondag zijn Stella en ik met de bus de stad in gegaan. Helaas is er overdag weinig open op zondag, maar hebben we wel even de Waterkant verkend. Toen op een terrasje lekker wat gedronken totdat de eerste tropische regenbui losbarstte. Verkast naar binnen en daarna werd het droog. We besloten te gaan zwemmen en de boys haalde ons op om naar Residence Inn te gaan. Waar het wederom weer ging regenen... maar dat maakte voor ons niet uit. We zijn gewoon het zwembad in gesprongen en het was heerlijk! Daarna bk'tje gehaald (burger king) en toen maar op tijd naar bed want maandag was het D-day..
De eerste stagedag! Om half 8 werden we verwacht bij het stagebureau waar de mensen ons naar de afdelingen hielp (tenminste.. de meeste van ons). Ik werd naar de poli van interne geneeskunde gebracht waar de overdracht zou beginnen. Ik maakte kennis met de specialist, een arts in opleiding en een co-assistent. De laatste 2 waren Nederlands en ook tijdelijk hier. De overdracht was van het hele weekend, dus veel patienten en ook al meteen bijzondere gevallen. Dus dat beloofde wat! Ik zou meelopen met de arts in opleiding (Margriet) en de co-assistent (Rob). In Suriname liggen de mannen en vrouwen apart, dus er is een vrouwen interne en een mannen interne op de 1e etage. En op de 3e etage liggen ook nog mensen, dit is de 'klasse afdeling'. Oftewel, ze betalen meer, hebben luxere kamers en worden alleen door de specialisten behandeld (dus daar kom ik niet). Bij de interne hoort ook nog de IC. Een apart kamertje met 4 bedden en 1 op 1 zorg. Maar totaal anders dan in Nederland, iedereen loopt maar in en uit en als er een rontgen foto wordt gemaakt hoor je: 'Alle vruchtbare mensen de kamer uit'! Dan moet iedereen, ongeacht waar je mee bezig bent, de gang op omdat ze gaan 'schieten' en die straling is dus schadelijk.
We begonnen met de papieren visite. Dat betekent dat de arts met de verpleging de patienten doorneemt. Wat er in de nacht is gebeurd en hoe het staat met de behandeling/uitslagen van echo's/lab. Daarna loopt de arts een rondje over de zaal en bespreekt de resultaten en verloop van de behandeling met de patienten. Op de afdeling is het bloedje heet. Anders dan in het Erasmus staan alle ramen wagenwijd open en heb je bij alle zalen zelfs een balkon. Niks geen tv per bed, maar een grote boven de deur. Tis allemaal wat armoedig. Het ziekenhuis zelf is trouwens ook half open dus als je even naar de kantine of de poli wilt loop je in de open lucht.
Tijdens de visite bespreking op de mannenkant werd mijn arts weggeroepen naar de IC. Er zou een patient worden opgenomen, wat erg bijzonder blijkt te zijn want zo vaak ligt er niet iemand op de ic. Dus wij erheen, man lag er slecht bij, moest geintubeerd worden en heel circus erom heen. Ik vervolgens samen met de co-assistent bedenken wat de man kon hebben, er was vrij weinig informatie. Toen kwam er nog een vrouw de IC op. Maar ondertussen moest nog de hele visite op de mannenkant gedaan worden. Maar daar tussendoor kwamen er nog even wat familiegesprekken. Toen de visite, tussendoor moet de arts allerlei receptjes tekenen en van alles beantwoorden/aanvragen/regelen. Oftewel: CHAOS! En dat terwijl ze eigenlijk daar is om supervisie te geven, maar bij gebrek aan meerdere co's en zaalartsen runt ze samen met die ene co op zijn max 50 bedden! En dan nog de IC erbij. En dan te bedenken hoeveel personeel er wel niet rondloopt op de interne in Erasmus...
Voordat ik mijn eerste broodje kon eten was het 3 uur! En dat terwijl we eigenlijk maar tot 3 uur meelopen.. maar ik ging er nog even tegen aan. Even de visite afmaken, toen weer terug naar de IC en toen ging de ene patient naar OK. 'Marij heb je zin om mee te kijken?' Natuurlijk! Inmiddels half 5 op de klok en zonder plan werd meneer opengesneden, om eens te kijken wat er nou in die buik zat en waarom meneer zo slecht lag (zonder MRI/CT of wat dan ook). Om 7 uur werd de operatie afgeblazen en na 12 uurtjes ziekenhuis was ik eindelijk thuis!
Wat een indrukken! Wat een chaos! Niks elektronisch patientendossier, alles wordt in insteekmapjes geschreven op 10 verschillende blaadjes. En het komt nogal eens voor dat essentiele informatie over het hoofd gezien wordt. Als je smorgens lab prikt krijg je de uitslagen pas laat in de middag en al is er een echo gemaakt eindelijk, moet je nog 5 dagen op de uitslag wachten. Mensen liggen dus eigenlijk vrij lang 'voor niks' in het ziekenhuis. En wat werkt mijn arts hard! Ze was er tot half 10 'savonds om daarna nog paar keer wakker gebeld te worden en vanmorgen weer stipt half 8 aanwezig te zijn. Heel anders dan de Surinaamse artsen die echt een 7 tot 3 mentaliteit aan houden..
Vandaag was de dag iets minder spannend! Gisteren bleek dus echt een uitzondering te zijn. Maar nog steeds genoeg te zien en te beleven en mijn begeleider is echt super aardig. Helaas is de begeleiding niet op alle afdelingen even goed.. dus de anderen balen wel een beetje. Maar vandaag heeft iedereen het wel naar zijn zin gehad. Zo pasta maken en dan ook weer op tijd naar bed.. morgen weer zo'n dag! (we kijken nu alweer uit naar het weekend ;) )
Tot snel!
-
03 Oktober 2012 - 19:08
Jacky:
hey babe,
wat heb je weer wilde ziekenhuisverhalen, ik denk dat je zo je eigen greys&anatomy kan beginnen (alleen dan ontbreekt McDreamy nog.. haha)
Blij dat jij wel geluk hebt met je begeleider, want dat verdien je wel!
hele leuke fotos, ziet er gelukkig uit in dat suriname!!
heel veel knuffels xx -
07 Oktober 2012 - 20:41
Arjan Hartog:
Lieve Marij en alle collega's
Wat goed om te lezen dat Suriname een beetje meer van jezelf gaat worden met al die avonturen die je daar beleeft. het is voor mij zo vreemd om te lezen dat de zorg zo is georganiseerd. Het lijkt wel of je echt terug bent in de tijd,!!! In ieder geval heb je genoeg te zien en te ervaren in de zorg van Suriname.
Er wordt in ieder geval ook hard gewerkt aan goede zorg voor patiënten.Zo te zien op de foto's is er ook gelukkig tijd over om te feesten en het land te verkennen. De club ziet er goed uit en ik ben jaloers op het 50 meter bad wat we hier niet hebben.
Voor jou daar Marij een goede week en groet uit een iets kouder Holland ,ongeveer 15C met een redelijk zonnetje vandaag en helaas iets teveel regen in de afgelopen week....
Rustig aan en de groeten aan alle mede studenten
gr Arjan -
07 Oktober 2012 - 20:41
Arjan Hartog:
Lieve Marij en alle collega's
Wat goed om te lezen dat Suriname een beetje meer van jezelf gaat worden met al die avonturen die je daar beleeft. het is voor mij zo vreemd om te lezen dat de zorg zo is georganiseerd. Het lijkt wel of je echt terug bent in de tijd,!!! In ieder geval heb je genoeg te zien en te ervaren in de zorg van Suriname.
Er wordt in ieder geval ook hard gewerkt aan goede zorg voor patiënten.Zo te zien op de foto's is er ook gelukkig tijd over om te feesten en het land te verkennen. De club ziet er goed uit en ik ben jaloers op het 50 meter bad wat we hier niet hebben.
Voor jou daar Marij een goede week en groet uit een iets kouder Holland ,ongeveer 15C met een redelijk zonnetje vandaag en helaas iets teveel regen in de afgelopen week....
Rustig aan en de groeten aan alle mede studenten
gr Arjan -
07 Oktober 2012 - 20:41
Arjan Hartog:
Lieve Marij en alle collega's
Wat goed om te lezen dat Suriname een beetje meer van jezelf gaat worden met al die avonturen die je daar beleeft. het is voor mij zo vreemd om te lezen dat de zorg zo is georganiseerd. Het lijkt wel of je echt terug bent in de tijd,!!! In ieder geval heb je genoeg te zien en te ervaren in de zorg van Suriname.
Er wordt in ieder geval ook hard gewerkt aan goede zorg voor patiënten.Zo te zien op de foto's is er ook gelukkig tijd over om te feesten en het land te verkennen. De club ziet er goed uit en ik ben jaloers op het 50 meter bad wat we hier niet hebben.
Voor jou daar Marij een goede week en groet uit een iets kouder Holland ,ongeveer 15C met een redelijk zonnetje vandaag en helaas iets teveel regen in de afgelopen week....
Rustig aan en de groeten aan alle mede studenten
gr Arjan -
08 Oktober 2012 - 13:18
Lisanne :
Hoi Marij!
Wat een leuke verslagen en foto's, geniet ervan en veel plezier verder!!
xxx Lies -
11 Oktober 2012 - 12:46
Sari:
Hoi Marij,
Wat leuk al die verhalen en foto´s. Leuk jouw beschrijving van het ziekenhuis en jouw verbazing daarover. Bij mij is er wel herkenning van hoe het er vroeger bij ons uitzag. Voor mijn idee nog niet zolang geleden!!
Heel veel plezier!
Gr. Sari
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
