Groeten uit de rimboe!
Blijf op de hoogte en volg Marij
19 Oktober 2012 | Suriname, Stoelmanseiland
Hallo allemaal,
Als beloofd een berichtje uit het Surinaamse binnenland. Nu ben ik al lang blij dat ik internet op mijn telefoon heb en mobiel bereik, maar via de laptop willen de sites niet echt goed laden. Dus hopelijk staat hij er aan het eind van de avond op!
Zo, waar te beginnen. We zijn al haast een week op dit mooie, rustige, erg rustige, prachtige eiland! Het vertrek uit Paramaribo duurde enigszins lang. Om kwart over 9 op het vliegveld om tussen alle mensen met koffers, dozen, eieren en andere boodschappen door om zo snel mogelijk onze bagage in te laden. Nu wil het stiekem toch helpen dat je een stagiaire bent bij de medische zending, maar bovenal blank. Samen met andere blanke toeristen mochten we in een apart kamertje wachten waar zelfs de airco aan ging na een tijd. Om 11 uur gingen de andere drie richting Drietabbetje en Floris en ik stegen pas om 13:00 uur op in een Chessna, met zes passagiers en lading waaronder een kinderfietsje en een enorme propeller. Erg mooie vlucht zo boven Suriname en het is maar goed dat ik geen vliegangst heb want erg veilig waan je je niet in zo’n kleine cabine. Maar we kwamen veilig aan en werden goed ontvangen door het personeel van de medische zending. In een kruiwagen werden onze spullen naar ons stenen huisje gebracht! Erg mooi en luxe, zeker voor wat we hadden verwacht. Een ijskoude koelkast en een goede douche! ’S Avonds werken er ook ventilatoren, dan hebben we het prima naar onze zin in onze hangmatten in de woonkamer (waar dit berichtje ook vanuit wordt geschreven). We waren dus snel gewend en hebben nog even de chinese supermartk opgezocht (die zitten ook OVERAL!) en even gezwommen. Voor diner onze eerst uitdaging wat betreft koken uit blik: maar de pasta met tomatenpuree, een beetje maggi en champignons was geslaagd!
Zondag lekker uitgeslapen voor zover het gaat in de hitte (zwetend je bed in en uit!!) En tja een vrije dag.. what to do! Onze collega’s hebben zich erg verveeld dus we waren al gewaarschuwd. Na een potje yathzee nog maar even het eiland verkennen. We kwamen bij een strandje waar complete families op de boten stapten om er even uit te gaan. Het zijn van die lange, houten, smalle kano’s met een motor achterop (ben de naam al weer kwijt). Toen even later twee mannen een boot instapte raakten we in gesprek. Ze gingen buffelvlees verkopen aan dorpjes langs de rivier. ‘Mogen we met jullie mee?’ En ja dat mocht!! Onze eerst kennismaking met de bewoners uit de buurt en de prachtige natuur rondom de rivier. We zijn zelfs de grens overgegaan naar Frans Guyana. Pas toen de zon onder was keerden we terug… en de buffel was helemaal op! Echt een ervaring!!
Enthousiast gingen we aan het brood met knakworstje en bouillon, je kan er maar zin in hebben. En na nog een paar spelletjes naar bed om uit te rusten voor de eerste dag op de kliniek!
Om 7 uur maandagochtend werden we verwacht in het gezondheidscentrum op maar liefst 10 meter van ons huis. Twee keer rollen en we waren er. Eerst wordt er gebeden en gezongen en na een bespreking kregen we een rondleiding. Er zijn bedden om mensen op te nemen, verloskamer, behandelkamers, spreekkamers, apotheek, kantoors. Het is hier dus best wel groot! En ook veel personeel, zo’n 8 broeders en zusters.. voor ja hoeveel patiënten? Het varieert nogal per dag, maar vaak zijn het er rond de 12. Veelal mensen met hypertensie en verkouden kinderen en allerlei hoofdpijnen en buikpijnen. Twee mensen houden dan spreekuur, een andere zuster zit bij de apotheek, er wordt radiocontact onderhouden met de andere posten en de rest van het personeel. Tja, van alles en niets. Er is gewoon niet zo heel veel werk te doen op zo’n eiland, maar iedereen werkt van 7 tot half 3 dus blijft iedereen dan ook! Tussen de middag gaat iedereen wel schaften, iedereen heeft een huis om het gezondheidscentrum heen dus dat is makkelijk. Wij houden het vaak rond half 12 voor gezien, omdat na de poli er echt niks meer te doen is! Vanmorgen waren er zelfs geen patiënten, tegenover 30 van gisteren. Het werk gaat dus ook allemaal in een trager tempo en zelfs de gesprekken met patiënten duren in onze ogen langer dan nodig. Ook is de aanpak hiervan heel pragmatisch, je hebt een aantal klachten dat leidt tot een diagnose en dus geven we deze medicijnen. Logisch, want er zijn geen artsen aanwezig, maar voor ons is het bizar om te bedenken dat je geholpen wordt door een gezondheidsassistent in opleiding op MBO-niveau.
Na de poli gaan we vaak lunchen, slapen in de hangmat of spelletjes spelen. Het is smiddags echt bloedheet, dus om dan iets actiefs te doen is haast onmogelijk. Dinsdag en woensdag zijn we aan het eind van de middag gaan zwemmen bij stroomversnellingen verderop met een broeder en zuster met haar kinderen. Dat is echt heeeerlijk en een supermooi gebied! Dat is echt genieten. Leuk ook om te zien hoe goed de jongens hier kunnen zwemmen en visnetten uitzetten terwijl ze nog maar 10 jaar zijn. Ook Wido van de technische dienst hier neemt ons vaak mee op zijn boot. Hij zwemt ook mee en is dan even spoorloos verdwenen om aan de overkant van de rivier op te duiken. En bij terugkomst heeft hij 6 krabbetjes met zijn blote handen gevangen! Het is hier letterlijk vrijheid, blijheid. Iedereen doet wat hij wil en na het werk zitten de vrouwen en mannen aan het parbobier (ook de kinderen krijgen een slokje!). Ook heeft Wido gister kip voor ons gemaakt, na dagen uit blik eten hadden we wel zin in iets vers en vlees. Het was echt genieten en hier besef je wel dat het niet zo vanzelfsprekend is dat de albert Heijn op de hoek van elke straat zit en je je overal te buiten kunt gaan aan fastfood. Het is hier echt creatief zijn met weinig en kiezen waar je je geld aan uitgeeft, want een fles water bij de chinees is 1,50 (by the way net zo duur als Fanta en cola!) en wij zijn niet gewend aan regenwater!
Morgen staat er weer een boottocht op het programma vanuit de medische zending. En hopelijk ontmoeten we op het eiland waar we voorraad gaan halen de anderen drie uit Drietabbetje die ook dezelfde kant uitgaan. Want het is hier toch echt heel stil en rustig! En daardoor heel fijn om contact te hebben met de andere studenten, ook diegenen in Paramaribo en jullie in Nederland!
Tot laterrrrrr!
Als beloofd een berichtje uit het Surinaamse binnenland. Nu ben ik al lang blij dat ik internet op mijn telefoon heb en mobiel bereik, maar via de laptop willen de sites niet echt goed laden. Dus hopelijk staat hij er aan het eind van de avond op!
Zo, waar te beginnen. We zijn al haast een week op dit mooie, rustige, erg rustige, prachtige eiland! Het vertrek uit Paramaribo duurde enigszins lang. Om kwart over 9 op het vliegveld om tussen alle mensen met koffers, dozen, eieren en andere boodschappen door om zo snel mogelijk onze bagage in te laden. Nu wil het stiekem toch helpen dat je een stagiaire bent bij de medische zending, maar bovenal blank. Samen met andere blanke toeristen mochten we in een apart kamertje wachten waar zelfs de airco aan ging na een tijd. Om 11 uur gingen de andere drie richting Drietabbetje en Floris en ik stegen pas om 13:00 uur op in een Chessna, met zes passagiers en lading waaronder een kinderfietsje en een enorme propeller. Erg mooie vlucht zo boven Suriname en het is maar goed dat ik geen vliegangst heb want erg veilig waan je je niet in zo’n kleine cabine. Maar we kwamen veilig aan en werden goed ontvangen door het personeel van de medische zending. In een kruiwagen werden onze spullen naar ons stenen huisje gebracht! Erg mooi en luxe, zeker voor wat we hadden verwacht. Een ijskoude koelkast en een goede douche! ’S Avonds werken er ook ventilatoren, dan hebben we het prima naar onze zin in onze hangmatten in de woonkamer (waar dit berichtje ook vanuit wordt geschreven). We waren dus snel gewend en hebben nog even de chinese supermartk opgezocht (die zitten ook OVERAL!) en even gezwommen. Voor diner onze eerst uitdaging wat betreft koken uit blik: maar de pasta met tomatenpuree, een beetje maggi en champignons was geslaagd!
Zondag lekker uitgeslapen voor zover het gaat in de hitte (zwetend je bed in en uit!!) En tja een vrije dag.. what to do! Onze collega’s hebben zich erg verveeld dus we waren al gewaarschuwd. Na een potje yathzee nog maar even het eiland verkennen. We kwamen bij een strandje waar complete families op de boten stapten om er even uit te gaan. Het zijn van die lange, houten, smalle kano’s met een motor achterop (ben de naam al weer kwijt). Toen even later twee mannen een boot instapte raakten we in gesprek. Ze gingen buffelvlees verkopen aan dorpjes langs de rivier. ‘Mogen we met jullie mee?’ En ja dat mocht!! Onze eerst kennismaking met de bewoners uit de buurt en de prachtige natuur rondom de rivier. We zijn zelfs de grens overgegaan naar Frans Guyana. Pas toen de zon onder was keerden we terug… en de buffel was helemaal op! Echt een ervaring!!
Enthousiast gingen we aan het brood met knakworstje en bouillon, je kan er maar zin in hebben. En na nog een paar spelletjes naar bed om uit te rusten voor de eerste dag op de kliniek!
Om 7 uur maandagochtend werden we verwacht in het gezondheidscentrum op maar liefst 10 meter van ons huis. Twee keer rollen en we waren er. Eerst wordt er gebeden en gezongen en na een bespreking kregen we een rondleiding. Er zijn bedden om mensen op te nemen, verloskamer, behandelkamers, spreekkamers, apotheek, kantoors. Het is hier dus best wel groot! En ook veel personeel, zo’n 8 broeders en zusters.. voor ja hoeveel patiënten? Het varieert nogal per dag, maar vaak zijn het er rond de 12. Veelal mensen met hypertensie en verkouden kinderen en allerlei hoofdpijnen en buikpijnen. Twee mensen houden dan spreekuur, een andere zuster zit bij de apotheek, er wordt radiocontact onderhouden met de andere posten en de rest van het personeel. Tja, van alles en niets. Er is gewoon niet zo heel veel werk te doen op zo’n eiland, maar iedereen werkt van 7 tot half 3 dus blijft iedereen dan ook! Tussen de middag gaat iedereen wel schaften, iedereen heeft een huis om het gezondheidscentrum heen dus dat is makkelijk. Wij houden het vaak rond half 12 voor gezien, omdat na de poli er echt niks meer te doen is! Vanmorgen waren er zelfs geen patiënten, tegenover 30 van gisteren. Het werk gaat dus ook allemaal in een trager tempo en zelfs de gesprekken met patiënten duren in onze ogen langer dan nodig. Ook is de aanpak hiervan heel pragmatisch, je hebt een aantal klachten dat leidt tot een diagnose en dus geven we deze medicijnen. Logisch, want er zijn geen artsen aanwezig, maar voor ons is het bizar om te bedenken dat je geholpen wordt door een gezondheidsassistent in opleiding op MBO-niveau.
Na de poli gaan we vaak lunchen, slapen in de hangmat of spelletjes spelen. Het is smiddags echt bloedheet, dus om dan iets actiefs te doen is haast onmogelijk. Dinsdag en woensdag zijn we aan het eind van de middag gaan zwemmen bij stroomversnellingen verderop met een broeder en zuster met haar kinderen. Dat is echt heeeerlijk en een supermooi gebied! Dat is echt genieten. Leuk ook om te zien hoe goed de jongens hier kunnen zwemmen en visnetten uitzetten terwijl ze nog maar 10 jaar zijn. Ook Wido van de technische dienst hier neemt ons vaak mee op zijn boot. Hij zwemt ook mee en is dan even spoorloos verdwenen om aan de overkant van de rivier op te duiken. En bij terugkomst heeft hij 6 krabbetjes met zijn blote handen gevangen! Het is hier letterlijk vrijheid, blijheid. Iedereen doet wat hij wil en na het werk zitten de vrouwen en mannen aan het parbobier (ook de kinderen krijgen een slokje!). Ook heeft Wido gister kip voor ons gemaakt, na dagen uit blik eten hadden we wel zin in iets vers en vlees. Het was echt genieten en hier besef je wel dat het niet zo vanzelfsprekend is dat de albert Heijn op de hoek van elke straat zit en je je overal te buiten kunt gaan aan fastfood. Het is hier echt creatief zijn met weinig en kiezen waar je je geld aan uitgeeft, want een fles water bij de chinees is 1,50 (by the way net zo duur als Fanta en cola!) en wij zijn niet gewend aan regenwater!
Morgen staat er weer een boottocht op het programma vanuit de medische zending. En hopelijk ontmoeten we op het eiland waar we voorraad gaan halen de anderen drie uit Drietabbetje die ook dezelfde kant uitgaan. Want het is hier toch echt heel stil en rustig! En daardoor heel fijn om contact te hebben met de andere studenten, ook diegenen in Paramaribo en jullie in Nederland!
Tot laterrrrrr!
-
19 Oktober 2012 - 08:25
Ans:
Wederom weer een super gaaf verslag.
Wat een indrukken en belevenissen zeg.
Geniet maar lekker van de rust voor je het
weet zit je weer in de hectiek van Nederland ;-)
Groetjes!! -
19 Oktober 2012 - 09:36
Mary:
Ha Marij,
Wat ontzettend leuk zo op de hoogte te blijven van je ervaringen! Je beschrijft het zodanig dat de verschillen met ons luxe westerse leventje bijna voelbaar zijn. Straks zul je alles wat zo gewoon is weer meer gaan waarderen, denk ik. Maar misschien is de vrijheid en blijheid ook wel heel veel waard.
Geniet er nog maar heerlijk van voordat je weer in het overgestructureerde Holland bent.
Veel liefs uit Ouddorp,
Dick en Mary en een pootje van Zahra -
19 Oktober 2012 - 09:36
Mary:
Ha Marij,
Wat ontzettend leuk zo op de hoogte te blijven van je ervaringen! Je beschrijft het zodanig dat de verschillen met ons luxe westerse leventje bijna voelbaar zijn. Straks zul je alles wat zo gewoon is weer meer gaan waarderen, denk ik. Maar misschien is de vrijheid en blijheid ook wel heel veel waard.
Geniet er nog maar heerlijk van voordat je weer in het overgestructureerde Holland bent.
Veel liefs uit Ouddorp,
Dick en Mary en een pootje van Zahra -
19 Oktober 2012 - 09:36
Mary:
Ha Marij,
Wat ontzettend leuk zo op de hoogte te blijven van je ervaringen! Je beschrijft het zodanig dat de verschillen met ons luxe westerse leventje bijna voelbaar zijn. Straks zul je alles wat zo gewoon is weer meer gaan waarderen, denk ik. Maar misschien is de vrijheid en blijheid ook wel heel veel waard.
Geniet er nog maar heerlijk van voordat je weer in het overgestructureerde Holland bent.
Veel liefs uit Ouddorp,
Dick en Mary en een pootje van Zahra -
19 Oktober 2012 - 09:37
Mary:
Sorry Marij, maar dat is het ongeduld. Als het niet snel genoeg gaat, nog een keer klikken en nog een keer... Tja dan staat mijn reactie er drie keer op...
Kus -
19 Oktober 2012 - 10:08
Marijke:
Hoi Marij,
Wat ontzettend goed en leuk geschreven, je beleeft het als het ware zo mee vanuit het Nederlandse.
Wat een ander leven, relax! Inderdaad een verschil met de hectiek in Nederland.
Geniet er maar lekker van en bij terugkomst horen we graag nog een keer jullie belevenissen!
Gisteren kwam je mammie nog even bij ons langs toen wij bij Rick en Dianne waren, onze oppasdag bij Jade, was leuk en gezellig.
Ans en Mats waren er ook, zo leuk!
Mats is nu echt Toine toen hij klein was, zo'n leuke krullenbol en guitig smoeltje,
Hij loopt heel goed en Jade is nu ook haar eerste stapjes los aan t zetten, dat is ook een lekker wijffie!
Echt genieten om 2 van die minimensjes zo te zien in hun ontwikkeling en met elkaar.
Marij, genietse.
Liefs,
Ko en Marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
