Aan alles komt een eind..

Hallo allemaal,

Het is weer even geleden dat ik iets geschreven heb en nu is het ook de laatste keer (vanuit Suriname in ieder geval). Iedereen is druk bezig met inpakken en opruimen op deze laatste avond. Ik ben gauw met een laptop op de airco kamer gaan zitten om jullie nog te vertellen over de gebeurtenissen van afgelopen weken.

Ik ben dus inmiddels alweer bijna een week in Paramaribo. Het afscheid in Stoelmanseiland was dubbel. Ik had zeker nog een paar dagen kunnen genieten van de rust en natuur, maar had ook weer erg veel zin om de rest te zien in Paramaribo. We werden uitgezwaaid door Wido, die enigszins beteuterd was dat we weg gingen. Hij zou ons echt missen! En wij zullen hem andersom niet gauw vergeten, dankzij hem hebben we al die tochten kunnen maken op de boot en hij heeft ons veel laten zien. De tweede week hebben we ook een traditionele dokter bezocht die wel raad wist met gebroken benen en afgeschoten tenen. Hij werkte ook samen met de medische zending en volgens het personeel daar werkte zijn zalfjes en drankjes echt! Dus dat was mooi om te zien. Voor de rest heb ik gewoon echt echt genoten! Op Stoelmanseiland en sowieso in Suriname is er gewoon altijd tijd. Alles kan op het gemak en je hoeft je niet schuldig te voelen als je even gaat luieren, want dat HOOR je te doen na het werk. Ook de definitie van vrijheid is zo anders dan die van ons. De wetten en regels gelden daar niet. Natuurlijk is er sociale controle, maar verder word je door niemand in de gaten gehouden. En toch is er weinig geweld, maar juist veel harmonie en gastvrijheid. Zo werden we uitgenodigd om te barbequen en kreeg vervolgens iedereen die op het pleintje zat een stuk kip. Wij hadden op ons beurt fanta en bier meegenomen en zonder te vragen word de fles fanta leeggedronken. Alles is van iedereen. En iedereen deelt alles met elkaar. Erg leuk om te zien en echt wennen voor ons Nederlanders, die de maaltijd altijd precies op de hoeveelheid personen afstemmen. Opmerkelijk is nog, dat ook al hebben de mensen niet veel, ze verder niet arm zijn. Ze hebben allemaal zo hun spulletjes en kleding en genoeg te eten. En ook al zijn de houten huisjes nou niet geweldig luxe, is het voor daar prima. Al met al was het een mooie ervaring en heb ik er ook nog veel van geleerd.

Zaterdag weer terug naar Paramaribo, gelukkig mochten we met het eerste vliegtuig mee 's morgens, want we hadden 'gereserveerd'. Oftewel, donderdagavond om 11 uur gebeld naar de eigenaar en gezegd dat we zo vroeg mogelijk wilde vertrekken. En dan is het ook geregeld. Toen we thuis kwamen was het erg stil! De andere groep had na het uitgaan de hele morgen staan wachten voor de deur, omdat ze het slot kapot hadden gemaakt door er met de verkeerde sleutel in te wroeten. Dus die waren helemaal kapot toen ze pas om 10 uur hun bedje in mochten. Maar we hadden geen medelijden met ze en hebben ze vrolijk wakker gemaakt voor onze hereniging. Daarna meteen door gegaan voor een broodje bij de subway, heerlijk genoten van de calorieen die we zo gemist hadden. Toen ook de andere groep van drietabbetje gearriveerd was zijn we met zn tienen gaan zwemmen! Genieten na weken van hitte en de 'vieze' rivier.
's avonds was iedereen nog vrij moe, gelukkig liet de harde kern me niet in de steek (Stella en Carmen) en had Ger ook nog wel zin in feestje. Dus op naar een halloween party in de touche! Na 2 weken weer lekker dansen tot in de vroege uurtjes.

De rest van afgelopen week was een aaneenschakeling van alleen maar leuke dingen. Zondag hebben we Fort Zeelandia bezocht, waar ook de decembermoorden hebben plaats gevonden. Een indrukwekkende geschiedenis! Daarna hebben we diverse excursies geboekt. Maandag ging de helft wandelen op de Brownsberg en de andere helft een boottocht maken naar de Jodensavanne. Woensdag hebben we dolfijnen gespot en donderdagavond een heuse kookcursus gevolgd met zn tienen. Tussendoor nog souvenirs kopen, zwemmen en vooral lekker eten!!
We hebben het echt nog heel gezellig gehad met zn tienen en gelukkig kan ik er nog even van genieten. Ik denk oprecht dat deze groep een goede mix was en ik het niet beter had kunnen treffen. Er wordt naar elkaar om gekeken als iemand niet lekker is of even niet goed in zn vel zit en vooral ook heel veel met elkaar gelachen. Dankzij de groep zijn deze zes weken voorbij gevlogen en heb ik me zo thuis gevoeld. Vooraf kenden we elkaar maar half of van gezicht en nu ken je de meesten best wel goed door alle gesprekken die we gevoerd hebben. Ik denk als ik morgen in het vliegtuig zit richting Nederland ik best wel baal. Het was als een droom deze 6 weken, geweldig maar ook zo weer voorbij. Gelukkig heb ik de herinnering, deze blog en alle foto's om te delen en er zelf op terug te kijken. Natuurlijk verheug ik me er ook op om weer thuis te komen! Om alle familie, vrienden en vriendje weer te zien. Lekker te gaan handballen en het dagelijkse leven weer op te pakken. Maar ik kan er nu al op in zetten dat ik komende weken zal afdwalen naar de momenten dat ik in mijn hangmat op Stoeli lag te lezen, of met de groep lag te niksen op de kamer of het heerlijke eten bij de verschillende restaurants.

Over lekker eten gesproken, vanavond nog genieten van een heerlijk diner bij een luxe restaurant met zijn tienen. Daarna gaan we vast nog stappen en morgen de spulletjes bij elkaar zoeken om dan smiddags richting het vliegveld te gaan. Het gaat toch echt gebeuren, op naar 10 graden en winterjassen! Aan alles komt een keer een eind.. en dat hoort ook zo te zijn. Maar wel jammer!

Ik hoop dat jullie mijn verslagen leuk vonden en nogmaals bedankt voor het lezen! Er zijn nog een hoop foto's die jullie tegoed houden, maar die verschijnen deze week nog op facebook waarschijnlijk.

Brasa, lobi en bye bye!!